Kiedy zacząłem czytać zbiór opowiadań Neila Gaimana, wpadłem w zachwyt, tak najnormalniej w świecie. Andrzej „Kruk” w międzyczasie podrzucił mi wpis Moreni i choć z obawy przed popsuciem sobie frajdy nie przeczytałem całego zbyt dokładnie, to stwierdziłem, ze zupełnie nie wiem, czemu się czepia. Okazało się jednak, że ma sporo racji, bo Dym i lustra to zbiór średni.
To dopiero mój drugi tom opowiadań Neila, pierwszym był naprawdę dobry M jak magia, a tutaj mamy na początku opowiadania właśnie z niego, a ja podczytując, Moreni byłem dopiero po tych kilku świetnych.
Rycerskość, Cena i Trollowy most to pierwsza liga krótkiej formy, naprawdę dają radę, pierwsze dwa bazują na pomyśle, trzecie urzeka opowiadaną historią. Potem jest już niestety gorzej, spora część opowiadań mnie zawiodła, były takie jakieś bez wyrazu. Owszem, mają w sobie gaimanową magię, ale trochę jej zbyt mało w porównaniu z tą trójką. Podejrzewam jednak, że gdyby czytać je w towarzystwie tekstów innych autorów, mogłoby być lepiej. W zbiorze jest też kilka wierszy, które niespecjalnie mnie urzekły, ale to już raczej mój problem, bo najnormalniej w świecie nie przepadam za poezją.
Nie wiem, czy to był świadomy zabieg redaktora, ale kończące tom Morderstwa i tajemnice oraz Szkło, śnieg i jabłka ponownie wynoszą przyjemność czytania na bardzo wysoki poziom. Historia opisująca przyczyny decyzji Lucyfera jest znakomicie napisana, zarówno pomysł jak i wykonanie nie budzą najmniejszych zastrzeżeń. A gaimanowa Królewna śnieżka to prawdziwy cud, miód i orzeszki, zwłaszcza kiedy weźmiemy pod uwagę, że powstała w 1994 roku, kiedy jeszcze takie twórcze podejście do interpretacji bajek nie było zbyt popularne.
Czy warto? Zastanawiałem się nad tym dość długo i wydaje mi się, że tak. Dlaczego? Bo zbiór może momentami ma „spadki formy”, ale po pierwsze, nie schodzi poniżej pewnego poziomu, a po drugie, jest bardzo różnorodny. To, co mnie wydało się nieciekawe, może zachwycić miłośników poezji czy filmu w stylu klasycznego Hollywood. Jednak jeśli nie znacie nic tego autora, to może najpierw spróbujcie z M jak magia.
Informacja tramwajowa
Można, książka ma niewielkie wymiary, twarde oprawki ochronią ją przed uszkodzeniami w drodze, a opowiadania łatwo się czyta pomiędzy przystankami, no i jeśli jakieś wam się nie spodoba, to zawsze można sięgnąć po kolejne.
Podsumowanie:
Tytuł: Dym i lustra
Autor: Neil Gaiman
Wydawca: Wydawnictwo MAG
Do tramwaju: można
Ocena czytadłowa: 4/6
Ocena bezludnowyspowa: 2/6
Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję księgarni internetowej
