Mam wrażenie, że osobowe do Katowic z każdego miejsca w Polsce jadą powoli, może to tylko moje mylne odczucie, ale z Krakowa na pewno wleką się koszmarnie. Wręcz chce się wysiąść i pójść na nogach. I dokładnie tak mam z Dziewczyną z pociągu, dojechałem na 134 stronę i dalej nie dałem rady. Przede mną niby jeszcze 200 stron tej fascynującej, według sporego grona czytelników, lektury, ale ja dziękuję, wysiadam z tego pędzącego składu i wracam do domu.
Te 134 strony czytałem na dwa razy, starałem się dać tej książce szansę, cały czas łudziłem się, że na kolejnej stronie coś się wydarzy, cokolwiek. Niestety prawie przez cały ten czas jedna babeczka na przemian jeździ pociągiem i chleje, a druga zdradza męża, nie dzieje się poza tym nic, nie ma akcji, nie ma napięcia, które jest dla mnie cechą nieodzowną w thrillerze, a fabułę można by upchnąć na jakiś 20 stronach, bez uszczerbku dla niej. Nie ratuje tego jakaś genialna narracja, nie pomaga podział na perspektywę różnych bohaterek, czy problemy macierzyńskie każdej z nich.
Zatem z przykrością stwierdzam, że nuda szanowni państwo, nieciekawe bohaterki i tylko naszkicowani bohaterowie, a do tego słabo budowane napięcie. Nawet jeśli reszta jest genialna, to rozpędzanie się przez ponad jedną trzecią książki jakoś mało do mnie przemawia. Próbowałem, dałem szansę, ale chyba po prostu wyrosłem z bestsellerów.
Informacja tramwajowa
Nie. Chyba, że jedziecie osobowym do Katowic, a to jedyna książka jaką macie.
Podsumowanie:
Tytuł: Dziewczyna z pociągu
Autor: Paula Hawkins
Wydawca: Świat Książki
Do tramwaju: nie
Ocena czytadłowa: nie oceniam, nie skończyłem
Ocena bezludnowyspowa: nie oceniam, nie skończyłem